به گزارش ساختمان آنلاین به نقل از ایسنا، مهدی قندیل، مجری این طرح که آن را با راهنمایی و هدایت حسین تاجمیر ریاحی، عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان اجرایی کرده است، گفت: سازههای بدون تج،ات میراکننده تحت تحریکات ،زهای قوی میتوانند خسارتهای زیادی را در اعضای سازهای و غیرسازهای خود وارد کنند، ضمن آنکه این سازهها اغلب در برابر چنین تحریکاتی بدون اینکه بهطور کامل فرو بپاشند، میتوانند ایمنی ج، ،نین خود را حفظ کنند.
وی ادامه داد: از جنبه اقتصادی، هزینه ترمیم و مقاومسازی اینچنین سازههایی بعد از ز،له اغلب بسیار زیاد است، از این رو راههای زیادی برای بهبود کارایی سازهها در برابر چنین تحریکات ،زهای ارائه شده، ولی یکی از مؤثرترین راهکارها در این زمینه، به حداقل رساندن دامنه تغییرشکلهای غیرا،تیک در اعضای سازهای و متمرکز ، خسارات ،زهای در دستگاهها و تج،ات ویژهای است که به همین منظور در سازهها نصب میشوند.
قندیل، کاربرد سیستمهای کنترل ،زهای را برای تجمع و کاهش بهینه خسارت دانست و ادامه داد: این سیستمها به چهار دسته سیستمهای کنترل فعال، نیمه فعال و غیرفعال و سیستمهای کنترل دوگانه قابل ت،یمبندی هستند.
به نقل از روابط عمومی بنیاد علم ایران، مجری طرح خاطر نشان کرد: در این مطالعات ما با هدف پیادهسازی روش بهینه و با صرفه، نسبت به بررسی یک میراگر ویسکوپ،تیک جدید برای کنترل سازهها در برابر ارتعاشات ناشی از باد و ز،له اقدام کردیم و نتایج نشان داد که این میراگرها در سازهها به،وان راه حلی سریع برای کاهش ارتعاشات ناشی از ز،له مورد توجه قرار گیرد.
قندیل در ادامه بیان کرد: تولید دانش فنی، دو ثبت اختراع به صورت دو محصول جدید در زمینه کنترل، مقاومسازی و محافظت سازهها در برابر باد و ز،له از نتایج انجام این طرح بوده است.
به این مطلب امتیاز دهید
<،on type="،on" id="copy-post-url" cl،="،on">لینک کوتاه،on>
منبع: https://sakhtemanonline.com/news/%DA%A9%D9%86%D8%AA%D8%B1%D9%84-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%87-%D9%87%D8%A7/